Oddając Szanownym Czytelnikom książkę będącą zbiorem tekstów znanego metodologia historii — profesora Wojciecha Wrzoska — postanowiliśmy poprzedzić ją koncepcyjnym wprowadzeniem, w którym przedstawimy nasze — różne, lecz dopełniające się — spojrzenia na twórczość tego badacza. Jako osoby od wielu lat współpracujące z profesorem Wrzoskiem — jako jego uczniowie, pracownicy kierowanego przez Profesora Zakładu Metodologii Historii i Historii Historiografii na Wydziale Historycznym (obecnie Wydział Historii) Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, a także czytelnicy jego prac — dysponujemy szczególnym rozumieniem znaczenia tego, czym jest kultywowana przez prof. Wrzoska metodologia historii i jakie jest jej znaczenie. Nie jest to jednak rozumienie jedno, lecz raczej trzy dopełniające się rozumienia. Nie jest to przypadkowe, gdyż pluralizm był i jest zasadniczą cechą szkoły metodologicznej stworzonej przez prof. Jerzego Topolskiego a kontynuowanej w Poznaniu właśnie w zakładzie kierowanym przez Wojciecha Wrzoska w latach 1997–2021. Specyfiką zakładu i działającego przy nim seminarium był (i jest) pluralizm myśli ograniczony jedynie wymogami jakościowymi. Będąc wychowankami owej pluralistycznej atmosfery Zakładu Metodologii Historii i Historii Historiografii, uważamy, że dialogiczna struktura tego krótkiego wprowadzenia najlepiej odda to, co jest ważną cechą poznańskiej szkoły metodologicznej, której nieodrodnym uczniem jest sam prof. Wrzosek — wielość perspektyw dopełniających się w oglądzie jednego fenomenu po to, aby oddać tego fenomenu złożoność. Trudno bowiem jedną miarą i jedną definicją określić zawiłe drogi, którymi porusza się myśl Wojciecha Wrzoska — trzy perspektywy oddadzą to znacznie lepiej.
Ze Wstępu